gauguin vs van gogh

van gogh ve gauguin

gauguin ve van gogh çok yakın arkadaştılar... ikisi de "anormaldiler"... resim konusundaki tartışmaları doğal olarak nazik olmuyordu... van gogh arkadaşı tarafından terk edileceği korkusunu yaşadı ve depresyona girdi... tepki olarak da kendi kulağını kesti attı... korkulan ne varsa, mutlaka başa gelir... kulağını kestiği için, gauguin van goghu terketti!... olan biten bu...

yeni bir rivayete göreyse, van gogh kulağını kendisi kesmemiş... van gogh un kulağını kesen, arkadaşı gauguinmiş... alman sanat tarihçileri -ellerinde kesin kanıt olmamakla birlikte- bu iddiada bulunmuşlar... gauguin oldukça iyi bir eskrimciymiş... tartışmışlar ve bitmek bilmeyen tartışmalar sonucunda, gauguin eskrim kılıcı dahil, pılısını pırtısını toplamış ve evi terk etmiş... galiba öncesinde de van gogh ona bardak fırlatmış... gauguin giderken, van gogh da peşinden koşmuş, sokakta kulak kesilme olayı gerçekleşmiş ve kesik kulak, yakındaki bir geneleve verilmiş van gogh tarafından... ama alman sanat tarihçilere göre, kulağı kesip atan gauguinmiş...

dedikodu aptallığından nefret eden biri olarak, ağır sanat camiası dedikodularına bile bulaştım:)... neyse, van gogh ile gauguin arasında "sessizlik" mutabakatı varmış ve bu olay hakkında hiç bir bilgi vermemişler zaten... bugün ağır basan görüşe göre; van gogh, çok sevdiği arkadaşı olan gauguini korumak için, kulağını kendisinin kestiğini yaymış etrafa...

van gogh gibi bir çok dehaya ve sanatçıya ruh hastası denmiştir... mesela paganini yada salvador dali gibi... ve bir çoğu... milyonlarca insan içinden 3-5 kişinin farklı yapıda olması, milyonlarca hatta milyarlarca insanın "normal" ama o 3-5 kişinin "anormal" olduğunu göstermez...

hayatta inanmadığım tek bilim dalı psikolojidir!... bozulan bozulsun... çok saçmalamış da olabilirim ama bence öyle... psikoloji bilimi ters!... normale anormal deyip geçiyor... bence anormal bulunan 3-5 dahi gayet normal iken, geriye kalan milyarlarca insan normal değildir!... zaten normal ve anormal kavramları kişiden kişiye değişir... ama psikoloji damgayı vurup geçiyor, sevmem o yüzden psikolojiyi...

her insanın dünyaya geliş amacı vardır ama "normal" olarak algılanan insanlar bu geliş amaçlarını unutmuş olan alelade yaratıklardır... unutmayıp amacını gerçekleştiren dehalar ise "anormal" bulunmuşlardır her çağda... kendini normal kabul edip dahileri anormal olarak gören milyarlarca insan bu dünyaya ne katmışlardır?

eğer normallik dünyaya gelişi ile gidişi arasındaki süre içinde hiç bir fark yaratamamak ise, eksik olsun o normallik!...

insanlık bu yüzden gelişemedi... geriye gidiyor... ortada gelişmiş olarak görünen şey "insanlık" değil... yada insan değil... dekore edilen dünya gelişmiş olabilir sadece... bir canlı olarak "insan" sürekli gerilemektedir... çünkü insanı insan yapan bence çok önemli özellikler artık yok... mesela tutku!... heyecan!... farkındalık!... bilinç!... içgüdüler!... yaşama sevinci, zevkler falan filan... insanı canlı yapan bir çok özellik gittikçe körelmiş ve köreliyor... insan olmak para kazanıp karın doyurmak ve neslini devam ettirmek olmuş... farkındaysanız neslini devam ettirme içgüdüsü bile yavaş yavaş köreliyor...

günümüz insanı; tutkuları, korkuları, kıskançlıkları, heyecanı olan, yaratıcı ruha ve bilince sahip, farkında olan insanı "anormal" olarak görmeye başlamış durumda... bunları hissedemeyen, hissetse bile yaşayamayan kendisini de "normal" kabul etmiş... ve psikoloji bilimi ile uğraşanlar da daha çok bu normaller içinden çıktığı için, dahiler bir bir "anormal" sınıfına girmişler...

tutkulu, korkuları heyecanı vs vs vs olan insan, bir başka deyişle doğal olan bir insan kulağını kesebilir... başka şeyler de yapabilir... bu dışa vurmaktır... tepkidir... belki karşı çıkıştır belki de başka bir şey... beyni farklı çalışan bir dahi, tıp biliminin halüsinasyon yada varsanı dediği şeyleri yaşayabilir... tıp bilimi buna hastalık demiş geçmiş! ama bu varsanıların o dahi için "bir gerçek olabileceğini" tıp bilimi ve kendini normal olarak kabul eden insanlar bir an bile düşünmemişler...

milyarlarca insan normal davranışlar sergilerken, van gogh sergilemiyor... üstelik kulağını da kesmiş... halüsinasyon da görüyor... o zaman van gogh "hasta", geri kalan ise "normal"!

bu insanlar sahip oldukları yada kendilerine evrenin bir lütfu olan "farklılıkları" içlerine atmadılar... üzerini örtmediler, gizlemediler... farklılıklarından utanç duymadılar... farklılıklarını yaşadılar ve sanatçı dahiler oldular...